Czerna, niewielka miejscowość w okolicach Krakowa, to jedno z ważniejszych sanktuariów maryjnych w południowej Polsce. Do Czernej przyjeżdżają zresztą pielgrzymi z całego kraju – jest to bowiem centrum kultu Matki Bożej Szkaplerznej.
„To są górskie okolice./To jest moje miasto, Wadowice./To jest wdzięczny śpiew rzeki Skawy./ To jest mój dom ukochany.” Refren tej piosenki nuciła cała Polska, kiedy papież Jan Paweł II odwiedził swoje rodzinne miasto. Każdy Polak kojarzy to miejsce z papieżem Janem Pawłem II. To tu przybywają również zagraniczni turyści, by podążać śladami ukochanego papieża, by zobaczyć miejsca, w których przebywał, by dotknąć przedmiotów, których dotykał, by posmakować tutejszych „papieskich kremówek”.
Święta Lipka jest sławnym sanktuarium maryjnym przyciągającym rzesze pielgrzymów już od średniowiecza. Znajdujący się tu zespół architektoniczny, na który składają się: kościół, krużganek oraz klasztor stanowią jeden z najwspanialszych przykładów późnego baroku w Polsce. Podziw odwiedzających to miejsce pielgrzymów wzbudzają bogate dekoracje, które zachowały się do naszych czasów w prawie niezmienionym stanie. Mowa tu o rzeźbach wykonanych w kamieniu i drewnie, malarstwie ściennym i obrazach na płótnie, wyrobach złotniczych i snycerskich oraz dziełach artystycznego kowalstwa i ślusarstwa.
Niepokalanów to miasto założone w 1927 roku przez o. Maksymiliana Marię Kolbego. Każdego roku przybywa tu około 700 tysięcy pielgrzymów, którzy chcą odczuć filozofię życia założyciela tego miejsca. Nazwa miejscowości pochodzi od niewielkiej w rozmiarach figury Maryi Niepokalanej, którą ustawiono na terenie przyszłego sanktuarium. Celem ojca Kolbego było zdobycie całego świata dla Chrystusa za pośrednictwem Niepokalanej. To on jest założycielem stowarzyszenia Rycerstwa Niepokalanej, którego członkowie szerzą kult Matki Bożej w prasie, telewizji oraz codziennym życiu. Wydawanego „Rycerza Niepokalanej” można więc uznać również za jego dzieło. Dużym uznaniem wśród przybywających do Niepokalanowa pielgrzymów cieszy się Panorama Tysiąclecia Chrześcijaństwa w Polsce.
Już od wielu lat na światowej mapie sanktuariów maryjnych szczególne miejsce zajmuje Sanktuarium Maryjne w Licheniu. Znajdujący się tutaj maleńki obraz przedstawiający wizerunek Matki Bożej często określanej przez pielgrzymów mianem Bolesnej Królowej Polski. Można powiedzieć, że tytuł narzuca się tutaj sam: korona na głowie Maryi, orzeł biały oraz insygnia Męki Pańskiej. Kult tego obrazu oraz cześć oddawana Matce Boskiej ma swoją historię, której początki sięgają osiemnastego wieku.
Początek sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej związany jest z datą 1602 roku. Wtedy to Mikołaj Zebrzydowski przekazał zakonowi bernardynów Kalwarię. W 1604 roku została rozpoczęta budowa kościoła, klasztoru oraz kaplic drogi Krzyżowej, którą kontynuowali oraz udoskonalali kolejni fundatorzy: Michał Zebrzydowski oraz Magdalena Czartoryska. Budowle zostały wzniesione według projektów: włoskiego architekta Jana Marii Bernardoniego oraz flamandzkiego architekta i jednocześnie złotnika – Pawła Baudartha.
Gietrzwałd zarówno w Polsce, jak i poza jej granicami jest znany jako miejsce jedynych w Polsce objawień Matki Bożej, które zostały oficjalnie zatwierdzone przez Kościół. Rozpoczęły się one w 1877 roku, a dostąpiły ich dwie dziewczynki: Justyna Szafrańska oraz Barbara Samulowska. Pierwsze słowa wypowiedziane przez ukazująca się Panią brzmiały: „Chcę, abyście codziennie odmawiały różaniec”. Dziś można je przeczytać na ogrodzeniu kapliczki, gdzie są wykute w stalowych literach.
Nie ma w Polsce bardziej znanego sanktuarium niż Jasna Góra. To coś więcej, niż miejsce kultu. To symbol jedności religijnej i narodowej. Miejsce patriotycznych i duchowych uniesień wielu pokoleń Polaków. Jasna Góra ma podstawy, by nazywać się duchową stolicą Polski.
Sanktuarium Bożego Miłosierdzia znajdujące się w krakowskich Łagiewnikach nazywane bywa światowym centrum Miłosierdzia Bożego. Sanktuarium znajduje się w klasztorze Zgromadzenia Sióstr matki Bożej Miłosierdzia. Został on założony w 1891 roku przez księcia Lubomirskiego jako fundacja, której celem było niesienie pomocy dziewczynom i kobietom potrzebującym odnowy moralnej. Sanktuarium stało się obiektem pielgrzymkowym za sprawą siostry Faustyny Kowalskiej, która w okresie międzywojennym żyła i zmarła w tutejszym klasztorze. Z roku na rok przybywa w to miejsce coraz więcej odwiedzających.